W meksykańskim Chihuahua znajduje się niewielki sklepik z sukniami ślubnymi. Od ponad 80 lat w witrynie stoi niezwykły manekin, o którym krążą ponure legendy. Niektórzy twierdzą, że to zabalsamowane zwłoki córki właścicielki sklepu, zmarłej tragicznie w dniu ślubu.
Narodziny legendy
La Pascualita
Ponura legenda narodziła się 25 marca 1930 roku, kiedy manekin o dość nietypowym wyglądzie pojawił się w witrynie La Popular, jednego z najbardziej znanych sklepów z modą ślubną w Chihuahua. Mieszkańcy niemal od razu zauważyli, że coś nie jest z nim do końca w porządku: niezwykle realistycznie odwzorowane zmarszczki na dłoniach, „ludzkie” paznokcie, piękne naturalne włosy i przeszywające spojrzenie szklanych oczu sprawiało, że manekin przypominał raczej żywą osobę, zatrzymaną w czasie. Albo – zmarłą. W końcu ludzie zaczęli doszukiwać się podobieństw między lalką i córką właścicielki, Pascuali Esparzy, którą w dniu jej własnego ślubu miała ukąsić Czarna Wdowa. Miejscowi zaczęli szeptać, że piękny manekin, który uzyskał przydomek La Pascualita, to wcale nie lalka, ale zabalsamowane ciało córki Esparzy. Oczywiście właścicielka sklepu zaprzeczyła tym pomówieniom, ale na rozwiewanie plotek było już za późno. Historia zaczęła żyć własnym życiem.
Cuda, wota i turyści
La Pascualita
Dziś, choć minęło ponad 80 lat, Pascualita wciąż spogląda z okna sklepu swoimi szklanymi oczyma. Spośród wszystkich pracowników sklepu, zaledwie dwojgu wolno zmieniać jej suknie i to wyłącznie za zamkniętymi drzwiami. Podsyca to plotki, a chętnych do oglądania niezwykłej „modelki” nie brakuje, przyjeżdżają z daleka obejrzeć niezwykłą piękność. Tymczasem nawet sami pracownicy twierdzą, że czują się przy niej nieswojo. Pocą im się ręce, nie są pewni, czy mają do czynienia z manekinem, czy może jednak z prawdziwą osobą. Jeden z pracowników stwierdził w wywiadzie, że żylaki na nogach i zbyt realistyczne ręce przeczą twierdzeniu, by La Pascualita mogła być zwykłą lalką. Niektórzy pracownicy sklepu po otwarciu z rana zauważali także, że zmieniała ona pozycje. A goście? Niektórzy traktują niezwykłą modelkę jak świętą, zostawiają przed sklepem świece, proszą ją o wstawiennictwo i szczęście. Kobiety kupujące suknie zawierzają jej w kwestii wyboru i nie tylko. Pascualita miała nawet uratować życie pewnej dziewczynie, która pokłóciła się z narzeczonym i została przez niego postrzelona.
Zagadka do dziś nierozwiązana
Trudno jednoznacznie rozstrzygnąć, czym jest Pascualita. Plotek nie chce rozwiać nawet obecny właściciel sklepu, ale z drugiej strony – dlaczego miałby to zrobić? Legenda napędza mu klientów, mały sklepik jest sławny na cały kraj, turyści ściągają ze Stanów, a nawet z Europy, żeby przekonać się na własne oczy. I wielu najbardziej sceptycznych odchodzi z krwią zmrożoną w żyłach, bo Pascualita robi ponoć niesamowite wrażenie. A Wy, jak sądzicie?
La Pascualita
Z wykształcenia antropolog kultury, zawodowo pisze i tłumaczy książki. Prywatnie pasjonatka historii skazanych na zapomnienie, medycyny sądowej, ciężkiej muzyki, ciężkiego kina, ciężkości bytu i lekkiej kuchni.
Wygląda realistycznie, ale to dalej może być po prostu realistyczny manekin o dość niepokojącym wyrazie twarzy. Natomiast dłoń robi wrażenie autentycznie ludzkiej. Z drugiej strony, czy ktokolwiek ustawiłby zwłoki córki w witrynie? Nie chce mi się w to wierzyć, więc legenda to pewnie tylko legenda.
Być może to jedynie legenda, ale czasem bywa, że najbardziej niewiarygodne historie okazują się prawdą. W średniowieczu miał miejsce „trupi synod”, gdy jeden z papieży kazał wykopać zwłoki swojego poprzednika, ubrać w szaty pontyfikalne i publicznie osądzić pośmiertnie. Żona Filipa Pięknego, zwana Joanną Szaloną, po śmierci męża zabroniła go pochować, kazała traktować zwłoki jak żywą osobę, ubierać i rozbierać, a nawet kłaść do małżeńskiego łoża. Kto wie, do czego może popchnąć ludzka rozpacz po śmierci ukochanej osoby – może faktycznie w tym przypadku legenda ma w sobie ziarnko prawdy…